زیبا ترین واژه زلیخا صبا ماسا تالش

تقدیم به عزیز ترین واژه مادر
چم براه ناجه به دیل... آسیسته پا
دس به پاوره نویرسه نیمه راه
خشک ابه دهن خدا
تالشه ژن ..شیره ژن
دیلسونه ننه بیره خردنی را
تیه دس تاو دلَکه هنه هنه
صب تا شو بتی بتی زندگی را
خش روز نویندره نزونی چرا/
ای وختی ویندره تع آوینه کو
اسپیه مو چلیمه دیم
چه به اَ خاسه کینه
که وری نازه کیه
یاوری را برا 
آوه وری ننه را
دَسه کینه خاسه کینه پیر آبیره
هده کع تیلی ره تع زندگی را
زلیخا صبا

میشینه تا زلیخا صبا ماسال تالش

میشینه تا
میشینه تا بوا تِع کا دِرع آی.....
.باهاری بو اُومه تِع ها دِرع آی
اشتِ بو وی تَسه چمه سِراکو.
. باهار نزیک آبه پیشوا کِرا آی
دارون تی ته کَرده دَشتون اَلاله.
.زومُستون کِرا شو آشنا وَری آی
گولون غومچه وَرده سوزه نی پِرمه 
زیزا خندِخونه تنخا زونوم نای
اِشتِ رنگ وبونه دیلِن شاد آبون 
شادیه دیل بوبو هَزارهِ تِ بای
زومُستون شو باهارچِ دومله کو آ 
اِشتِ اومه نَ تع ِ همی کِرا وای
شعر از زلیخا صبا تقدیم به زمین بخاطر باران ودوباره سبز شدنش

درددل زلیخا صبا ماسال تالش

واتمه خیفه مَشع تع نای دِواره
واتشه بی شِن اِم رسم روزگاره
واتمه گیریه بی اِشته شوره زار بو
واتشه اَدِنیا گیریه لاله زار ه
واتمه ماسال بی اِشتِ سوت وکور بو
واتشه مَبرم نومم کع بر قراره
ابیاتی از شعر درد دل زلیخا صبا 
عکس سینا شکوری

ویرون استا زلیخا صبا ماسال تالش

ویرون اِسته شمه اَروزگارن
چنته گذریسته اَسالیارن
خردنیکو سرمون هیچی نبرشی
دِنیا چکی دَسا کاشی کا برشی 
دَ س وبالمون تنگا یا فراخا
داغی سر اَمه را همیشه باغا
چمه خنده کِرا داری چاکنی 
دیلی غرصه خنده نَ آلا ونی
مردوم واته واتی کوهیچ نترسین
هِنتیا کوهه تِک وایی بیگینی
ابیاتی از شعر تالشی اَروزگارن از زلیخا صبا

شعر اشتنی زلیخا صبا ماسالی تالش

اگ َ تِ راس نی بوای سرر چکِ نی دِ وری 
.. نخام از اشکمه سیره لوعه نی گوش آکرم 
.. اَز کا بوشوم کنته بوشوم کی را بوام 
دمرده سینه اوی در یمونه توله آوی کوای وری 
. دسی نی دراز آکرم تا بیگرم تِ کو اَزنی خوری 
دِنیا کو هده ریا ویندمونه سرم گیجه لا لا هرهِ
نبو فهمن کی خیشه کی بیگونه ایشتنیه یا کِشتنی
زلیخا صبا 
بر گردان
اگر راست هم بگویی سرت را از دوطرف میشکنند
نمی خواهم من حرفهای شکم سیری را گوش کنم 
من کجا بروم واز کدام طرف بروم و برای کی بگویم 
شنای دست وپا میزنیم در آب گل آلود از یک طرف 
دستم را دراز میکنم تا از تو خبری بگیرم 
در دنیا ایقدر ریادیدیم که سرم گیج می خوره
نمیشه فهمید که خویش است کی بیگانه کی اشناست کی کشنده