میشینه تا زلیخا صبا ماسالی تالش

میشن تا
میشین تا بوا تِ کادره آی
باهاری بو اومه تِ ها دِره آی
اِشتِ بو وی تَسه چَمه سِرا کو
باهار نِزیک آبه پیشوا کِرا آی
دارون تی ته کَرده دَشتون اَلاله 
زوموستون کِرا شو آشنا وَری آی
گولون غومچه وَرده سَوزه نی پرمه 
زیزا خَندِخونه تنخا زونوم نای 
اِشتِ رنگ وبونه دیلِن شاد آبون 
شادیه دیل بوبو هَزاره تِ بای 
زو موستون شو باهار چِ دومله کو آ
اِشتِ اومه نه تِ همی کِرا وای 
شعر از زلیخا صبا برگردان 
بنفشه دونه بگو از کجا می ایی؟
بوی بهار میاد از آنجا می ایی؟
بوی تو در حیاطمون پخش شده
بهار نزدیک شده پیش واز می ایی؟
درختها شکوفه کردند دشتها آلاله در امده
زمستان دارد میرود از پیش آشنا میایی؟
گلها غنچه کرده سبزه در آمده 
سینه سرخ میخونه میدانم تنها نمی ایی
بادیدن رنگ وبویت دلها شاد میشود
دلشادی باشد هزاران سال تو بیایی
زمستان میرود بهار دنبالش می آید
با آمدنت همین را داری می گویی

چیله شوشعر تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

چیله شو
چیله شوون تا صب نشم داوره
باهم هرم چیله کاوشوچره
نیت کرم فال حافظ آکَرَم
هروری کو وایم هَزار خاطره
ام جوره شوون شمه وی بداره
وختی نیمونه اَمه ویر بوأره
چیله شوی خریدمون بازاره
هندونه ولبو سِره اناره
شیرینی و آجیل نی همه جوره
نَیَم سفره مینی نِشم چِ داوره
سیا قاتق سوزی کوکو حاضره
سوزی پلا با ماهی ترشه تاره
دَه دَه نَ وان بایه حافظ آکره
وا شمه روزگارخوبه باهاره
نیت کَرم هرگز غرصه مهره
زومستونی سغه سر سَر بِبَره
خردَنونه وام شمه گوش بداره
هنته روسوماتی نی ویر بداره
غرصه شمه دیلی کوهیچ مداره
غمیرا استه ام ای راه چاره
هیچکس دِنیا اومه نیه دِواره
مَنش گوشه مَگر کِنج و کناره
هرکس خشه مَوایه اَ بی عاره
دیل خشی دوایع روزگاره
موشکیلاتی شمه را سخت مَداره
رنج ودردون رانی مَکَره ناره
همه را چاک ببه خوبی بکره
هردسی نه آدیه هی ویگِره
هیچکسی را آرزو بد مَداره
هنته ببه کاررون دوزو تیاره
شمه نه وام سره سیفِم گول یاسِم اَنارِم
چمع حرفون شمه نی ویر بداره
هرجا مندیرونه نزیک یا دوره
چاکه شوون باهم بنیه داوره
ام شمه وچمع مینی قراره
هیچ مَگِره یندی کو ده کناره
نااهل مبه روحم نی شاد بداره
روحم شمه خشی نی گوشه داره
شعر از زلیخا صبا تقدیم به عزیزانم

تالشن شعر تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

تالشن

تالشن 
همت وشجاعت و مردانگی دارِ ن تالشن 
دیل بی کین وغش وسادگی دارِن تالشن
زیر بار زور نِشون آزادگی دارِن تالِشن
همه جا پیش درینه آمادگی دارِن تالِشن
کی واته تالِش عقَب منده استه؟
فرهنگ وادب دِرهِ بالندگی دارِن تالِشن
نون بِ نرخ روز نی هرن تالشن 
زورو بازو نَ کار کَرِن ایستادگی دارن تالِشن
نوم و آوازه دارِن همه جاکو
هده نی پیله گینه افتادگی دارِن تالشن
ریشه دارینه ام قوم اَز قدیم 
تاریخ کُهن دِرهِ اوازگی دارِن تالِشن
زلیخا صبا

چراء شعر تالش زلیخا صبا ماسالی تالش

اِشتِع ویند هِ کو هَرگِز سیر نا آبوم..... تِنَه بومونوم هَرگِز پیر نا آبوم
چمِع تاریکَ شَوون کو چِرای رهَ .........چمِع سخته روزگاری بِرای ره
بی اِشتِع دِنیا مِرا هیچ و پوچه.... همه جا زِم گته وسَرد وسوجه
چمع ِ عمری سَریکو عمری ره تِع... تِع چمِع صب شوی کو سوری ره تِ
بی اِشتِع دیلی کو غم خومه گره.... اِشتِع دوری چمِع جانی ویگِرهِ
خِدا کو خام تع را دِرازه عمری .....شادیه دیل بداری وصبوری
شعراز زلیخا صبا

شعر اشتنی زلیخا صبا ماسالی تالش

اگ َ تِ راس نی بوای سرر چکِ نی دِ وری 
.. نخام از اشکمه سیره لوعه نی گوش آکرم 
.. اَز کا بوشوم کنته بوشوم کی را بوام 
دمرده سینه اوی در یمونه توله آوی کوای وری 
. دسی نی دراز آکرم تا بیگرم تِ کو اَزنی خوری 
دِنیا کو هده ریا ویندمونه سرم گیجه لا لا هرهِ
نبو فهمن کی خیشه کی بیگونه ایشتنیه یا کِشتنی
زلیخا صبا 
بر گردان
اگر راست هم بگویی سرت را از دوطرف میشکنند
نمی خواهم من حرفهای شکم سیری را گوش کنم 
من کجا بروم واز کدام طرف بروم و برای کی بگویم 
شنای دست وپا میزنیم در آب گل آلود از یک طرف 
دستم را دراز میکنم تا از تو خبری بگیرم 
در دنیا ایقدر ریادیدیم که سرم گیج می خوره
نمیشه فهمید که خویش است کی بیگانه کی اشناست کی کشنده