برگ پاییزی زلیخا صبا ماسال تالش

برگ پاییزی
تک برگ بر شاخه ای رنجوروزرد
میزند سیلی بر او تند باد سرد
برگ پاییزی تقلا میکند
تا نشیند لحظه ای با سوز ودرد
شاخه می گوید که وقت خواب شد
پای بردار از سرم کم کن نبرد
عاقبت افتاد آن برگ نحیف
زیر پای آن درخت و ناله کرد
گوشه چشمی غمزده بر شاخه کرد
گفت آهسته ولی با سوزودرد
روزگارانی بر آن شاخ بلند
سایه کردم بر سر بسیار مرد
حالیا رنجورو زرد افتاده ام
نقش گردون روی من را زرد کرد
گردوران عمر من بر باد کرد 
رنگ سبزم بوستان آباد کرد
خاک شوم در زیر پای ریشه ات
تار وپودم شاخه هایت شاد کرد
شعر از زلیخا صبا

داله داله مزا زلیخا صبا ماسال تالش

داله داله مزا
داله داله مزا.یک نوع بازی وسرگرمی قدیمی در ماسال است..یک تکه چوب نیم سوخته را که در نوکش مقداری آتش هست این ور انور تکان میدهند ومی خوانند داله داله داله امیری ژن کتاله 
باروبنش پریه کرا شو ب گیریه..
گیریه خر دریه ..
خری بر م دار آکوم ..
دار نی لیو آده لیوی برم بزی را
بزنی شت آده ..
شتی برم ملا را 
ملانی قران آده ..
قرانی خونوم خدا را 
خدا امه عمری ده 
چمه دشمنون مرگی ده
زلیخا صبا

ضرب المثل تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مثل تالشی زلیخا صبا
وقتی دودوست قدیمی وبیخبر ازاحوال هم به هم می رسند 
پارسال دوستیرا اوسال آشنا نیره 
پارسال دوست بودی امسال آشنا هم نیستی؟
بنابراین باید قدر دوستی و مهر ومحبت را دانست وارج نهاد وبه دوستی خیانت نکرد که نتیجه اش خوب نخواهد بود 
با سپاس زلیخا صبا 
عید قربان مبارک

ای روزگار ی زلیخا صبا ماسال تالش

ای روزی اِستا و .ای روزگاری
مردوم دارین اِشته را کاروباری
زومُستون یا باها ر فرقی نداری
خِردنن پیله هن نزنین بی کاری
چَون مینی اِستاباهم قراری
یَندی را پِننین دسی بع باری
باهاری را همه کار تاوتاوا
بجاره دار نزونی کی وختِ ِخواوا
تاوُستون خِشکیا در فیکر آوا
پاییزی را ایته فیکرش خراوا
بفیکر خِردَنون کیف وکتاوا
تالشی دیل همشه پاک صافا
خیرش همه رسی کارش ثوابا
زلیخا صبا 

..

ضرب المثل تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مثل تالشی زلیخا صبا
خِدا ای نفری ده هرده نشا
ای نفری نِده مَرده نشا 
خُدا به یکی می دهد نمی تواند بخورد
به یکی نمی دهد نمی تواند بمیرد 
این مثل را برای کسانی می آورند یکی در عین دارندگی گدا فطرت است ونمی تواند از زندگیش لذت واستفاده کند ویگی هم انقدر بدبخت است که حتا مرگ هم از اودوری می کند 
زلیخا صبا