تجسم خیال زلیخا صبا ماسال تالش

در.تجسم سپید خیالم... به سرزمین آتشین .امید
پرواز میکنم
به ابرهای بارانی همراهم .میگویم
در باغ خشک سوخته .ببارد 
شاید نهالی سبز رشد کند

آن مسافر زلیخا صبا ماسال تالش

آن مسافر..که نگاهش به افق .به گذرگاه عبور.. تابیابد نشانی زهمزاد .خودش
دیر زمانیست.همره چلچله ها بار سفربست وبرفت بدیاری دیگر
بدیاری بدور از همه غوغا وهیاهوی زمین... جای هر قهر غضب . لبخند است
مهربانی توی باغ دل هم میکارند .هم چیز رنگ صفا آسمانش آبی ..خورشیدش گرم وملایم 
پراز آرامش ... اینچنین جایی هست؟

دستهای عطوفت زلیخا صبا ماسال تالش

همان دستهای مهربان عطوفتی..
که گشاید.عقده های بی مهری
که نشسته.بر دل کوچک
چه شودسر برآسمان ساید
که بریزد اشگ چون باران..... باحال وهوای خودم

رسد بهار زلیخا صبا ماسال تالش

انتظار
درقبال نسیمی زرویای دور
با قلبی پرامید
نشسته ام به انتظار
ثابت واستوار شاید رسد بهار
زلیخا صبا

هوای پاییزی زلیخا صبا ماسال تالش

هوای پاییزی
برگ پاییزی شده رنگ برنگ.
زرد وسرخ و همه رنگ.
گویی که گرد طلا برروی جنگل پاشید
وه طبیعت شده زیبا چون .یاس سپید
. .همه چیز صاف وزلال.
.آسمان مرمر آبی برروش کشید
هیچ غباری دیگر چشم ندید..
نفسها پاک.
رمقی شیرین برجان دمید
زلیخا صبا