دوشاخه راش زلیخا صبا ماسال تالش

من وتو بودیم دو شاخه از یک راش بلند
بین ما فاصله یک جنگل بود 
که ندیدی مرا
وغرورت نگذاشت زیر پایت ببینی
که چمن های سبز سایه ات را زیبا دو چندان کرده
عاقبت از تو تبری ساخته شد 
که بریدی همه را 
هم ترا وهم مرا
زلیخا صبا

لغو پسندیدن