داستان بزبزکا زلیخا صبا ماسال تالش

قصه بِز بِزکا انطوریکه خودم شنیدم 
ای روزیا روزگاریا
خیلی قدیمون ایگله بز اِستا چِ نوما بزبزکا سه گله کوله داری شنگول ،منگول واجابره انگور ..
ام بِزگله هر روز شی چرده را واشتن بزه کولهون اشتن چپره پیشاغره پس هرزی وبری دوندی واوون شفارش کری که بری ورگی را مَآکرن ودییرجانورون را ..
ووختی چرا کوآی بری پشتی کو وای بَر آکَر ، بَرآکر تی مارم شاخه تکی کو لیو دارم . جیجیلی پوستی جی جی دارم ..جلی بنی کو آو دارم. بر اکَر برکَر تی مارم 
و بزکولهن تیلین شین بری آکرین..
ای روزی کع وَرگ چَوون پاز درییا وختی بِزبِزکا شه چرده را شه بری پشتیکو واتشه 
برآکَر تی مارم تا امی واتشه واجابره انگور تیله شه بری آکردشه..
ورگ دَتیله دیله هر سه گِله کوله هردشه..
وختی بِزبِزکا اومه ویندشه چَپَری بر آبه وچِ کولهن منده نینه.. شه ورگی لونه سریکو اشتن سِمی ویکوشه وَرگی واته کیه کیه چمی بومی تم تم کرع قلیه پلای چم چل دَکرع
بِزی واته اَزیمه اَزیمه بزبزکا .. دِ پا دارم چتیزکا..دِ شاخ دارم چِ نیزکا ت هرده منگول من ت هرده شنگول من واجابر انگور من
صبی بری بع جنگ من .
سبایی قرار به اول هری ای لارنمکه آو بهینجن وبدز لاری کو ایگِله شمشیر جیژنیستا چِ سریکو بوَزِن..
صبی زو شینه سر قرار ورگی ک کولهون هرده تشیرشا لاری اوی هینتشه ولی بِزی اشتن فیچی آوی کو دَنوشه آوش نهینته و خیلی راحت شمشیری سری وَشته ..ورگی که هَده آو هینتا چِ اِشکمی بادکردا وختی شمشیری سری وَشته شمشیری تِکی چِ اِشکمی پاره آکرده و بزه کولهن بروَشتینه.....رحمت خدا چمه سر..
برگردان
روزی بود وروزگاری بو د
یک بز بود که اسمش بُزبُزکا بود و سه تا بچه بزغاله داشت به اسم شنگول ومنگول اخرین دانه انگور..
هرروز که برای چرا به دشت می رفت در چپر را می بست ومی گفت برای غیر ان در را باز نکنند وبعد از اینکه از دشت می امد پشت در می گفت در باز کن درباز کن تی مارم روی نوک شاخم برگ تازه دارم زیر پوست سینه ام شیر دارم داخل لُپم اب دارم و چندین بار تکرار میکرد.
یک روز که گرگ در کوک انها بود به محض دور شدن بز رفت پشت در گفته های بز را گفت بزغاله انگوری دوید ودر را باز کردوگرگ پرید وهر سه را خورد ..
وختی بز از چرا برگشت در اغول را باز دید واز بزغاله ها خبری نبود ،رفت پشت بام گرگ سم هایش راکوبید به بام گرگ ..گرگ گفت کی است کی است بام مرا تام تام کند قلیه پلوی مرا چل کند؟
بز گفت منم منم بز بزکا دو پا دارم چوتیزکار دو شاخ دارم چو نیزکا توخوردی منگول من توخوردی شنگول حبه انگور من فردا بیا به جنگ من
فردا قرار شد با هم جنگ کنند .پس دولار اب نمک ریختند و یک شمشیر را در یک لار 
نصب کردند وگرگه که تشنه بود شروع کرد به خوردن اب ولی بز فقط مچه خودرا در اب فرو کرد وچون اب نمک را نخورده بود راحت از روی شمشیر پرید ولی گرگ که همه اب نمک را خورده بود شکمش باد کرده بود وبمحض پریدن از روی شمشیر نوک شمشیر شکمش را پاره کرد و بزغاله ها بیرون جهیدند 
رحمت خدا بر سرما 
نگارنده زلیخا صبا

داستان با ترجمه تالشی زلیخا صبا ماسال تالش

داستان قیمت حاکم با ترجمه تالشی
ای روزی ملا نصرالدین شه حَموم .هَه روزی را حاکِم نی حَموم شه، کِ اِشتن بوشورو.
حاکیمی خواسه ملا نصرالدینه شوخی بکرِ، اینه واتشه خاب چمِ حَمومه پول چنده؟
ملا واته بیس تِمن
حاکم ناراحت آبه: واتشه مِردَک نادون چمِ لونگی پول تنخایی بیس تِِمنه!!!!!!
ملانی واته چمِ منظورنی لونگی مزَنیا تع کع قیمتی نداری 
ترجمه تالشی رلیخا صبا
برگردان فارسی
روزی ملا به حمام رفته بود اتفاقا حاکم شهر هم برای استحمام آمد حاکم برای اینکه با ملا شوخی کرده باشد رو به او کرد و گفت : ملا قیمت من چقدر است؟
ملا گفت : بیست تومان.
حاکم ناراحت شد و گفت : مردک نادان اینکه تنها قیمت لنگی حمام من است.
ملا هم گفت: منظورم همین بود و الا خودت که ارزشی نداری!

 زلیخا صبا

نقل شاله ترسه ممد زلیخا صبا ماسال تالش

نقل شااله ترسه ممد تالشی
روزی بو روزگاری بو
ای مِردَکی اِستا چِ نوم مَمَد ا خیلی شالی کو ترسی و،اَینه واین شا له تَرسه مَمَد
مَمَد چار ژن داری هردفه شو خوای برون بَرشی دَس به آو ، چِ ژنَکِن ایلی چِ پیش دَلَکی ایلی دومله ، ایلی اِموَر ،ایلی اَوَر و شا له گِلَه ی چَوون کَرگه لونی چَشت آبه وهرشَو چَوون کَرگ وکیجه هون بَری وزونی کع ممد اَیکو تَرسع ، .هرچی چِ ژنکون گر گر کَرده شا لی اَمه بیچاره کَرده تع برشی شا له گله بِکش ایفاقه نِکردشه دا ای شَوی ژنکون مَمدی برون بَرکَرده ودَریشون دَوسته واَی را درشون نا آکَرده شا له تَرسه مَمَد هرجا شَه ای را درشون نا آکرده ناچاری دره اومه ای بِزَه موعه لافند وایگله پلخیسته مورغونه وایگله گوزگا اِشتن جیفی دَنوشه ترس ولرزینه راه دَلَکه..
شه شَه دا دور دوره ای چرا سوی ویندشه نِزیک آبه خرسی ویندشه کع خته خرسی دازیینه درنجدشه ..هنی شه شَه دا آرسه غولی ویندِشه ترسولرزینه نِزیک آبه غولی وختی شا له ترسه مَمَدی وینده خواتسشه اَیکو زهر چم ویگرع دَس بَردِشه اشتن کشه بیله کو ایتا درازه مو کندشه.وآتشی درندشه
مَمَدینه اشتن کوله باری کو بِزه موعه لافندی بَروَرده ای میتر،دع میتر ،سه میتر دا هشتونَه میتر برورده آتشی درندشه
غولی اِشتن جانی خارنده ایگله اسپج گِتشه درندشه آتشی بَرکه صدایی کردشه ترساله مَمَدی گوزگا گله بَروَرده درندشه آتشی گوزگا اتشی کو ترکه غول کع ترسا اشتن حالیکو برشه وهمه جا بودرندشه ترساله مَمَمدنی پلخیسته مورغونه چاکندشه چِ بو همه جا وی تَسه .غول خیلی ترسه دَوَشته وشاله ترسه مَمَد خشخالینه اومه اِشتن کَ چ ژنکون اَیکو چاکه پذیرایی کرده غول دَوَز آوَز دری یا کع شالی چم اَی پِلَکه واتشه چرا کِرا دَوَزی غولی داستانی اَی را واتشه.
شالی خَنده ای کَرده واتشه بیچاره اَ،منکو تَرسع اشتن گردنی لافندی دَرندِشه وغولی دس آدوشه راه دَلَکینه شینه دا تَرساله مَمَد که پِشتی کو زوزه کردِشه مَمَد بَرشه واتشه شال اِشتِ دَ دَ نَه غول چمِ قرضارا .تع ای غوله وَچه ی وواَردره چمِ قرضی را؟
غولی وختی اِمی مسه ده بوا آله که وکوه کمر ی تیلِن هده تیله که شالینی اطرافش ژندشه کع شال مَرده 
رحمت خدا چمه سر 
برگردان 
روزی وروزگاری مردی که نامش ممد بودو چون از شغال می ترسید به ممد شغال ترس شهرت داشت .
ممد چهار زن داشت وزن هایش هرشب موقعیکه ممد میخواست دس به اب برای بیرون برود یکی جلو ویکی پشت ویکی این ور ویکی آنور با او بیرون می رفتند وشغا ل هم از این وضیعت ممد سوء استفاده کرده تمام مرغ وجوجه هایشان را می برد می خورد وزن های ممد از این ترسویی ممد زله شده واورا از خانه بیرون کردند ودر را برویش بستند و ممد هرجا رفت راهش ندادند به ناچا ربا خودش یک طناب از مو بز ویک قورباغه ویک تخم مرغ گندیده برداشت وراه افتاد . 
از دور یک نوری دید رفت و رفت و رفت دید خرسی را درحال خواب ا ست خرسه را با داس کشت 
دوباره راه افتاد رفت ورفت باز در کنار اتشی غولی را نشسته دید با ترس ولرز پیش رفت غوله وقتی ممد را دید خواست اورا بترساند پس یک تار مواز زیر بغل خود کند ودر آتش انداخت و ممد نیز طناب بزی را یک متر دومتر وسه متر تا هشت متر از کوله خود در آورد ودر آتش انداخت و غوله تنش را خاراند ویک شپش در اورد ودر آتش انداخت وشپشه صدای وحشتناکی در اتش داد وممد هم قور باغه را در اتش انداخت وصدای ترکیدن قورباغه بلند تر بود و عوله از ترس بوی بدی داد و ممد هم تخم مرغ گندیده را شکست وبسیار بویش زننده بود وقتی غول اینگونه دیذ پا بفرار گذاشت وممد پیروز مندانه نزد زنانش برگشت غوله که در حال فرار بود در راه شغا ل اورا دید از او پرسید چرا در حال فراری و غول ماجرا را برایش گفت وشغا ل گفت ای بیچاره ایشان از من می ترسند پس یک طناب به گردن خود انداخت وبدست غول داد رفتند پشت خانه ممد و شروع کرد به زوزه کشیدن ممده بیرون رفت وگفت ای شغال بیچاره پدرت نُه غول به من بدهکار بود تویک تچه غول را برای بدهی پدرت آوردی؟ غول وقتی این را شنید پا به فرار گذاشت وهمانطور که می دوید شغال را به اطراف می زد وشغال به زاری مرد ،رحمت خدا برسرما
پایان 
نگارنده زلیخا صبا