نقل شاله ترسه ممد زلیخا صبا ماسال تالش

نقل شااله ترسه ممد تالشی
روزی بو روزگاری بو
ای مِردَکی اِستا چِ نوم مَمَد ا خیلی شالی کو ترسی و،اَینه واین شا له تَرسه مَمَد
مَمَد چار ژن داری هردفه شو خوای برون بَرشی دَس به آو ، چِ ژنَکِن ایلی چِ پیش دَلَکی ایلی دومله ، ایلی اِموَر ،ایلی اَوَر و شا له گِلَه ی چَوون کَرگه لونی چَشت آبه وهرشَو چَوون کَرگ وکیجه هون بَری وزونی کع ممد اَیکو تَرسع ، .هرچی چِ ژنکون گر گر کَرده شا لی اَمه بیچاره کَرده تع برشی شا له گله بِکش ایفاقه نِکردشه دا ای شَوی ژنکون مَمدی برون بَرکَرده ودَریشون دَوسته واَی را درشون نا آکَرده شا له تَرسه مَمَد هرجا شَه ای را درشون نا آکرده ناچاری دره اومه ای بِزَه موعه لافند وایگله پلخیسته مورغونه وایگله گوزگا اِشتن جیفی دَنوشه ترس ولرزینه راه دَلَکه..
شه شَه دا دور دوره ای چرا سوی ویندشه نِزیک آبه خرسی ویندشه کع خته خرسی دازیینه درنجدشه ..هنی شه شَه دا آرسه غولی ویندِشه ترسولرزینه نِزیک آبه غولی وختی شا له ترسه مَمَدی وینده خواتسشه اَیکو زهر چم ویگرع دَس بَردِشه اشتن کشه بیله کو ایتا درازه مو کندشه.وآتشی درندشه
مَمَدینه اشتن کوله باری کو بِزه موعه لافندی بَروَرده ای میتر،دع میتر ،سه میتر دا هشتونَه میتر برورده آتشی درندشه
غولی اِشتن جانی خارنده ایگله اسپج گِتشه درندشه آتشی بَرکه صدایی کردشه ترساله مَمَدی گوزگا گله بَروَرده درندشه آتشی گوزگا اتشی کو ترکه غول کع ترسا اشتن حالیکو برشه وهمه جا بودرندشه ترساله مَمَمدنی پلخیسته مورغونه چاکندشه چِ بو همه جا وی تَسه .غول خیلی ترسه دَوَشته وشاله ترسه مَمَد خشخالینه اومه اِشتن کَ چ ژنکون اَیکو چاکه پذیرایی کرده غول دَوَز آوَز دری یا کع شالی چم اَی پِلَکه واتشه چرا کِرا دَوَزی غولی داستانی اَی را واتشه.
شالی خَنده ای کَرده واتشه بیچاره اَ،منکو تَرسع اشتن گردنی لافندی دَرندِشه وغولی دس آدوشه راه دَلَکینه شینه دا تَرساله مَمَد که پِشتی کو زوزه کردِشه مَمَد بَرشه واتشه شال اِشتِ دَ دَ نَه غول چمِ قرضارا .تع ای غوله وَچه ی وواَردره چمِ قرضی را؟
غولی وختی اِمی مسه ده بوا آله که وکوه کمر ی تیلِن هده تیله که شالینی اطرافش ژندشه کع شال مَرده 
رحمت خدا چمه سر 
برگردان 
روزی وروزگاری مردی که نامش ممد بودو چون از شغال می ترسید به ممد شغال ترس شهرت داشت .
ممد چهار زن داشت وزن هایش هرشب موقعیکه ممد میخواست دس به اب برای بیرون برود یکی جلو ویکی پشت ویکی این ور ویکی آنور با او بیرون می رفتند وشغا ل هم از این وضیعت ممد سوء استفاده کرده تمام مرغ وجوجه هایشان را می برد می خورد وزن های ممد از این ترسویی ممد زله شده واورا از خانه بیرون کردند ودر را برویش بستند و ممد هرجا رفت راهش ندادند به ناچا ربا خودش یک طناب از مو بز ویک قورباغه ویک تخم مرغ گندیده برداشت وراه افتاد . 
از دور یک نوری دید رفت و رفت و رفت دید خرسی را درحال خواب ا ست خرسه را با داس کشت 
دوباره راه افتاد رفت ورفت باز در کنار اتشی غولی را نشسته دید با ترس ولرز پیش رفت غوله وقتی ممد را دید خواست اورا بترساند پس یک تار مواز زیر بغل خود کند ودر آتش انداخت و ممد نیز طناب بزی را یک متر دومتر وسه متر تا هشت متر از کوله خود در آورد ودر آتش انداخت و غوله تنش را خاراند ویک شپش در اورد ودر آتش انداخت وشپشه صدای وحشتناکی در اتش داد وممد هم قور باغه را در اتش انداخت وصدای ترکیدن قورباغه بلند تر بود و عوله از ترس بوی بدی داد و ممد هم تخم مرغ گندیده را شکست وبسیار بویش زننده بود وقتی غول اینگونه دیذ پا بفرار گذاشت وممد پیروز مندانه نزد زنانش برگشت غوله که در حال فرار بود در راه شغا ل اورا دید از او پرسید چرا در حال فراری و غول ماجرا را برایش گفت وشغا ل گفت ای بیچاره ایشان از من می ترسند پس یک طناب به گردن خود انداخت وبدست غول داد رفتند پشت خانه ممد و شروع کرد به زوزه کشیدن ممده بیرون رفت وگفت ای شغال بیچاره پدرت نُه غول به من بدهکار بود تویک تچه غول را برای بدهی پدرت آوردی؟ غول وقتی این را شنید پا به فرار گذاشت وهمانطور که می دوید شغال را به اطراف می زد وشغال به زاری مرد ،رحمت خدا برسرما
پایان 
نگارنده زلیخا صبا