پاییز زلیخا صبا ماسال تالش

چلچه بار سفر بست و پرید 
پر کشید رفت زانظارو زدید
هد هد هم لال وخموش از خواندن
کس نوایش دیگر هیچ نشنید ب
بلبل از هجرگلی باد که از شاخه بچید
نظری دور بر این وادیه کردو پرید 
اهوی دشت زسرمالرزید
گاه گاهی پی کاهی دوید 
عنکبوت تار از این شاخه به آن شاخه تنید 
ریشه در خاک غنود و خوابید
زلیخا صبا