ترساز قضاوت زلیخا صبا ماسالی تالش

ترس از قضاوت
عمری از قضاوت مردم ترسیدی .لب فروبستی. عمری از قضاوت مردم ترسیدی خواسته هایت را فروبردی ترسدی از ته دل بخندی ترسیدی شادی کنی 
میخواستی بنویسی شعر ترا برای دیگران بخوانی وبرای زیباییها شعر بسرایی میخواستی قدم های بلند بر داری ولی از قضاوت مردم ترسیدی کار کردی کار کردی خسته شدی وباز احساس کردی که چیزی در تو گم شده خواستی پیدایش کنی ولی از قضاوت مردم ترسیدی ودر نهایت به خود قبولاندی که باید پخت وپز رفت وروب کنی وباید توهمین باشی چون از قضاوت مردم ترسیدی ولی دستی از درون ترا هل میداد وکسی در درونت فریاد میزد که نه نترس از قضاوت مردم نباید تواین باشی برو انچه را که میخواهی پیدا کن بنویس وبسرای همنوا شو با پرندگان وبا گلها و با زیبایی ها موفق باشی زلیخا صبا