آن مسافر زلیخا صبا ماسال تالش

ان مسافرکه نگاهش به افق 
به گذر گاه عبور...تا بیابد نشانی زهمزاد خودش
دیر زمانیست همره چلچله هابار سفر بست برفت
به دیاری دیگر
به دیار ی که کسی قهر نباشدبا دگری
همه چیز رنگ صفا 
اسمانش ابی ..خورشیدش گرم وملایم تابد
به دوراز همه غوغا وهیاهوی زمین
جای هر قهر وغضب لبخند است
مهربانی توی باغ دل هم می کارند
وهوایش پراز ارامش وفضایش پراز اسایش 
این چنین جایی هست در گذر زمان؟
زلیخا صبا

کوره راه زلیخا صبا ماسال تاش

زندگی کوره ره ی باریکیست 
که در آن میگذری 
که نگاهت زیر پا
که نیافتی در چاه
فکرت آشفته ومغشوش
که زمینت نزنند
تا نیفتی از پا
از زلیخا صبا

نا امید شیطان است زلیخا صبا ماسال تالش

سهراب گفت: مرگ زمانی که در سایه نشسته است بما مینگرد
من گویم: که امیدم به فردایم هست آرزویم این است که نبیند مارا 
کاش شود نا بینا . چون من و ما و همه یارانم برپر پرواز امید رهسپاریم
به سرایی که در ان سایه مرگ بی موقع نیابد بما دست هرگز چه خیالی زیبا
نا امید شیطان است

در سکوت سرد زلیخا صبا ماسال تالش

در سکوت سرد خاکستر ی زمان 
ای خیال انگیز ترین مکان 
دور از همهمه هیاهوی روزگار 
با پوششی به زیبایی مرمری سفید
در انتظار ی رویایی چه نشسته ای؟
اولسبلنگاه در برف زلیخا صبا

خوش بحال آسمان زلیخا صبا ماسال تالش

خوش بحال آسمان ،

دارد هوای این مکان

،نه غباری که کند آلوده اش

 یا زندرنگ سیاه و تیره ای 

به ان صفای ابیش

 تا نفسها تنگ شود

ا زاین همه تاریکی 

و هم دوده ا ش 

خوش بحال آسمان

 دارد هوای این مکان

زلیخا صبا