دلنوشته زلیخا صبا ماسال تالش

حسرت به دلم ماند ترا می بینم 
در باغ زمانه نشان ترا می بینم 
ان خنده پرمهر ان دست نوازش 
در گلرخ خندان ترا می بینم
زلیخا صبا 
فقط چند لحظه بله چند لحظه به دقت به این دو نازنین به این دو موجود نگاه کن چه می بینی ؟ من که دلم میخواهد یک دفتر شعر بگویم یک دنیا صفا وصمیمیت وچهره ای خندان و حجب وحیای ماندگار در خطوط جبینشان .. آیا براستی می توانی اثری از چهره گل انداخته شان از خشم به دل گرفته از روزگار و حرص وطمع مال دنیارا ببینی ؟ من که فکر نمی کنم این دوصبور ودوقانع این دوبخشنده ومهربان ای آشنای این دوعزیز گرامی ترشان بدار که دیگر نایابند از این تیپ انسانهای شریف .....
زلیخا صبا