دلنوشته زلیخا صبا ماسال تالش

خدایا ، مهربانا، عزیزترینا، از وقتی که یادم هست وقتیکه هنوز کلمات را بدرستی نمی توانستم ادا کنم ودر پشت عزیزم می ایستادم ومثل او دستم را بطر ف بالا میگرفتم واو دعایش بعداز نماز این بود یارب نظر توبرنگردد ..برگشتن روز گار سهل است وبعداز او وقتی که رفت همیشه با وجودیکه ااطرافم گاهی بودند وگاهی هم تنهای تنها، ولی توکلم به توبود وهمیشه این حس در من قوت داشت که تکیه گاهی قدرتمند مرا در پناه خود دارد
واین باوردر من به حدی است که نا امیدی هرگز مرا از پای نمی اندازدودر همه حال میدانم ناظر بر احوالم هستی ومرا وعزیزانم را در پناه خودت داری واز بلایا در امان.. ای قاضی الحاجات ودر یاداوری این دعای پدرم شعری سرودم که چند بیتش را مینویسم 
گر غم بگردنی وبال اسست
بوستان دلی بی نهال است
گر زور به گُرده ای سواراست
از رنج پیاده بی خیال است
گر پرنده ای زتیر صیاد 
افتاده زمین شکسته بال است
گر دادرسی نشد پیدا
مردانگی هم در مثال است 
یارب نظر تو برنگردد 
برگشتن روز گار سهل است
شعر از زلیخا صبا