فرشته زلیخا صبا ماسال تالش

ین سروده خودم را تقدیم میکنم به همه مادرانی که به تنهایی فرزند ویا فرزندان خودرا بزرگ کرده ورنجی بیکران متحمل شدند وهم مادرانیکه عاقبت چون فرشته ای بودند ورفتند واین مادران همواره در دل عشق ابدی دارند درودشان باد 
فرشته
ای فرشته سرزمین رویا هایم 
توکه مالک دل وجانم بودی
برای گرمی بخشیدن آشیانه ام 
هیزم وآتش در بغل داشتی
ویک دنیا حسرت در دل
اما رفتی ..با رفتنت آتش را بردی
وهیزم سرد ماند
دیگر گرمایی نبود
ای حسرت به دل مانده مادر
حسرتت جاودانه شد تا بی نهایت
ثمر نداد در باغ بی کران هستی 
زلیخا صبا