میشینه تا زلیخا صبا ماسالی تالش

میشن تا
میشین تا بوا تِ کادره آی
باهاری بو اومه تِ ها دِره آی
اِشتِ بو وی تَسه چَمه سِرا کو
باهار نِزیک آبه پیشوا کِرا آی
دارون تی ته کَرده دَشتون اَلاله 
زوموستون کِرا شو آشنا وَری آی
گولون غومچه وَرده سَوزه نی پرمه 
زیزا خَندِخونه تنخا زونوم نای 
اِشتِ رنگ وبونه دیلِن شاد آبون 
شادیه دیل بوبو هَزاره تِ بای 
زو موستون شو باهار چِ دومله کو آ
اِشتِ اومه نه تِ همی کِرا وای 
شعر از زلیخا صبا برگردان 
بنفشه دونه بگو از کجا می ایی؟
بوی بهار میاد از آنجا می ایی؟
بوی تو در حیاطمون پخش شده
بهار نزدیک شده پیش واز می ایی؟
درختها شکوفه کردند دشتها آلاله در امده
زمستان دارد میرود از پیش آشنا میایی؟
گلها غنچه کرده سبزه در آمده 
سینه سرخ میخونه میدانم تنها نمی ایی
بادیدن رنگ وبویت دلها شاد میشود
دلشادی باشد هزاران سال تو بیایی
زمستان میرود بهار دنبالش می آید
با آمدنت همین را داری می گویی

دیدنی های ماسال شالیما زلیخا صبا ماسالی تالش

قدیمه روزون زلیخا صبا ماسالی تالش

ویرر استا بِرا قدیمه روزون
پاییزه شَوون وباهاره روزن
اَمه را خونی رون هَزاره دَستون
یَندی را نیمونا بی قرف و اَرزون
محبت مون اِستا فِت و فراون
کِ را نا ده بِرا اَ جوره رزون 
هَرگِز فیکر نِ کَریم بای نی هِم روزون
شعر از زلیخا صبا تقدیم به همه خواهران وبرادران

تنخایمه زلیخا صبا ماسالی تالش

بی اشتَ تک وتنخایمه شهریکو
بی اشتِ اویه رایمه دلیکو 
اسه تنخا و بی پِشت و پنایمه
سَری پنوهمه چمِ بالی کو
نزنوم کِرا بِکرم درددیلی
غرصه آوستمه چمِ کولی کو
شعر از زلیخا صبا
برگردان بی تو تک وتنهایم در شهر 
بیتو گم کرده راهم در خار وگیاهوعلف
حالا تنها و بی پشت وپناه شدم 
سرم را روی شانه ام گذاشته ام 
نمیدانم برای که درد ودل بکنم 
وغصه را روی کولم بسته ام 
وقتی بودی حتی اگر کنارم نبودی باز دنیایی بود 

گلی در خواب زلیخا صبا ماسالی تالش

چه زیبابود گلی دیدم در خواب
نشسته روی اب در زیر مهتاب
زشوق دیدنش اشکم فروریخت
بخندید نیلوفر با صد تب و تاب
شعر از زلیخا صبا