همایش چهار شنبه خاتون تات وتالش توسط اساتید وشاعران ونویسندگان در 24 آذر در خاتم الا انبیای رشت
بی عار
اَکع دِنیا آو بَرع ای خواو بَرع
وَرگینه وَره برع شونه نه خِله کَرع
اِسته اِ م دِنیا کو بی عار وبی بار
ندارع برز بَ بِجار انگور بَ دار
هَرجا آشه اَنی آشی خاشه
زونو دیر دَرَنِ سَرش کِلا شه
هِم جوره آدمِن تخته کِلاینه
همه جا آتتشینه وبَلاینه
اَوِن مینی خِسن تا کِ مَتَرسن
تَکیشون وا مَگینِ تا مَلرزن
اِشتن سَقَه سَری دسَمال دَوِندِن
مَردومی باری سَرَ باری جی وِندِن
تنه ساری نِدَن اِشن جانیکو
شَریکینه همه آوو نونیکو
دَمَرده سینه آو کَرن آوی کو
دوری کَرن همه سختی سَوجی کو
اهیچکسی را دَسی ِباری نپِنَن
اِشته باری سَری سر بار پِننِ
شعر ضرب المثلی از زلیخا صبا
تکیه گاه
تکیه گاهم بخدا لرزیده
به کجا دست بیاویزم من
آنکه بودش مرا پیوندی
بادنمناک زمان
رخنه ای کرد به دیوار قطورش
به تزلزل افتاد
سحری نیست دیگر این شب من
عمرمن رفته ببادبه کجا دست بیاویزم من؟
شعر از زلیخا صبا
ایلاهی غم تکو دوری بکرِ
اِشت دیلی آتشی آو پکر
خاسه دنیا تل وترشی گإری
خدا دنیا تِرا شیرین بکرِ
زلیخا صبا ..بداهه