شکایت زلیخا صبا ماسال تالش

به کجا برم شکایت که روان کنم حکایت
که زبان بسوزد ای جان به دلم نهفته دارم 
چونبود راز داری که زغم گره گشاید
که هزار نگفته قصه به دلم خفته دارم 
شعراز زلیخا صبا

یاد خدا زلیخا صبا ماسال تالش

در باغ دلم نیست  بجز یاد خدا 
رنگ به رنگ عشق به گلهای خدا
گاه این گل دوستی شود پژمرده
من پناهم به خدا هست و  امداد خدا 
زلیخا صبا

سزد غم زلیخا صبا ماسال تالش

از بس به من سر زد غم
با من دیگر هم خانه شد
گویم برو هرگز نیا
چند لحظه ای اومیرود
از پشت در برگشته باز
بار دیگر در میزند
زلیخا صبا

خدایا چنان کن زلیخا صبا ماسال تالش

که عمریست گوییم به تو ای نگار 
خدایا چنان کن سرانجام کار 
زمستان رفت و امد بهار
خدایا نباشد دلی بی قرار
که داریم بسی آرزو بی شمار
که باشد زیبا این روزگار

بحرغم زلیخا صبا ماسال تالش

دردا وحسرتا دیدن اشگی که بر گونه ای چکید 
اشگی که گهر بوددر دل امید پرورید
این اشگ دیده بودیا خون جگر.؟
مرواریدی به همره آرزو در بحر غم پرید 
زلیخا صبا