کوکوتی تی

فرهنگ وادب تالش

کوکوتی تی

فرهنگ وادب تالش

داستان وحکایات مشته اسمال ختیره زلیخا صبا ماسال تالش

مشته اسمال ختیره

 مشته اسمال  شهر دره ایداره /اداره برقی کو کار کری   چه آوادی هلا برق نداری و بیس دا سی کیلو متر شهری کو دورا ستا،واشتن آوادی  کوکیخدا یا و خیلی  زاکون داری  وهمه را پیله تری کری وچه گفی سر کسی گف نژنی ، مشته اسمال /اسماعیل  اشتن که  دره نی   چاکه دده  یا  واشتن خرد خالی جوری آموتشوا  که دا مای که سفره پهن نا ابیسته و همیشه  خورشی سر گولی بی مشته اسمالی پیش بنین ، مشته اسمال پینج گله کینه دار ی که هری ای سال و نیم یندینه روک و پیلی دارین  ، مشته اسمال ای کلانتره ژنی داری  که^ که داری وزندگانی داری کو  آوازه داری ."

  مشته اسما  ل بضی شوون شو کارا وبیسته  ایداره بومونی  چوون که آوادی دره جاده لبی نوئا ،  که دزدون گذر ام  جاده  استا، دزدن که مردومون گا مالون واسبون دزدین ام جاده نه انور ا ور برین  ،مشته اسمالی ژن حواسشا که دزدن ودشبند ن وبضی ناخلفه ادمن مه فهمن که  اشته کینه خردنون  که کوتنخا منده   وپیله بالشی لفی بنی کو نی  واشتن فانوسه چرا پیگری که داوره گردی  وپیله ده خاله ماشه سیا پارچه پبشی  که دزدن خیال بکرن تفنگه   و  چن دیقه به چن دیقه  ماقه / موقعی که آدم جاده کو رد آبین بلند وای مشت اسمال ختیره بری دی یس سرو صتا چه ویا خردنو نه  که لفی بنی جیرینا وای جغ مکره شمه دده موندی داره  خسته یه بدا بخس  : انجور انجور  چن سال گذشته چوون آوادی برق اومه وخردنن پیله ابینه و دزدن کم آبینه  وزمونه نی آگرده . نگارنده  زلیخاصبا

زلیخا صبا ماسال تالش

من وشاعر گرانقدر بانونسرین یاری از رضوانشهر

عکس ‏‎Zoleykha Saba‎‏

خرابه های معبد آنا هیتا زلیخا صبا ماسال تالش

خرابه های معبد آنا هیتا
برای دیدن معبد اناهیتاکه در شهر کنگاور که در مسیر راه همدان به کرمانشاه یعنی در 94 کیلومتری کرمانشاه قرار داردوارداین شهر شدیم و از موقعیت جغرافی این شهرستان که از شمال وجنوب وشرق وغرب به کجا ختم میشود می گذریم چون با دیدن این شهرکه بیشتر هدف همان معبد اناهیتا بود چیزی نظرم را جلب نکرد تا به ان بپردازم یعنی با وجودبروشوری هم که گرفتیم بادیدن معبد وخرابه هایش که شاید بزرگترین مکان تاریخی در این شهر برای جذب گردشگری وتوریست وبهترین منبع در امدبرای مردمانش بود با این وضعیت واقعن متأسف شدم..در بدو ورود به داخل محوطه بلیط برای هر نفر به ما فروختند وسربازی برای کنترل انجا بودوکل معبد همین دشتی که در تصویر زیرمی بینید که پرا زعلف زارهای بلند وخار و چند طبقه سنگهای ریخته شده وویرانه ای بیش نبودو حتا انقدر به خود زحمت نداده بودندکه با پول بلیطی که از مسافران وگردشگران می گیرند قدری انجا را مرتب و میسری ر اراحت تر برای رفت وبرگشت و در گردش در این محوطه برای گردش گران بوجود بیاورندو من هیج مکان گردشگری را در این سالها رفتم بخصوص تاریخی به این وضیعت اسف بار ندیده بودم که سبب گریه هر ایران دوستی که به تمدن ایرانی خود علاقه دارد میشود و واقعن بی توجه ای به داشته های تاریخی خود هیچ چیز را ثابت نمی کند من چه تصوری از این مکان تاریخی واسطوره ای داشتم وچه دیدم ودر حالیکه ناراحت از انجا بیرون می آمدیم در دم در جوانی را دیدم که در حالیکه یک کوله پشتی بر شانه داشت وداشت برای عده ای دیگر شرح وچگونگی ساخت اناهیتا را می گفت مارا صدا زد وگفت شماهم تشریف بیاورید برای شما نیز بگویم . که من به ایشان گفتم بگذار من برای شما بگویم این چه وضعیتی است از چه چیزی میخواهی برای ما بگویید که داغ دلش تازه شد وگفت من یک تحصیل کرده در رشته حقوقم ولی علاقه مند به آثار باستانی هستم و بارها خواستم به تنهایی این جارا سامان دهم ولی فرماندار اینجا نه اجازه می دهد ونه همکاری می کندوبعد مارا برد در یک اطاقی که در ان ماکتی که از معبد آنا هیتا درست کرده بود و چگونگی ساخت معبد واینکه چه مصالحی در ان بکار رفته وچه زحمتهایی توسط معماران قرون گذشته کشیده شده به تفصیل توضیح داد ومن از ابهت سازه های ان زمان متعجب واز ندانم کاری های مسئولین در حفظ این منابع تاریخی پر در امد متأسف شدم 
نگارنده زلیخا صبا

داستان بزبزکا زلیخا صبا ماسال تالش


قصه بِز بِزکا انطوریکه خودم شنیدم 
ای روزیا روزگاریا
خیلی قدیمون ایگله بز اِستا چِ نوما بزبزکا سه گله کوله داری شنگول ،منگول واجابره انگور ..
ام بِزگله هر روز شی چرده را واشتن بزه کولهون اشتن چپره پیشاغره پس هرزی وبری دوندی واوون شفارش کری که بری ورگی را مَآکرن ودییرجانورون را ..
ووختی چرا کوآی بری پشتی کو وای بَر آکَر ، بَرآکر تی مارم شاخه تکی کو لیو دارم . جیجیلی پوستی جی جی دارم ..جلی بنی کو آو دارم. بر اکَر برکَر تی مارم 
و بزکولهن تیلین شین بری آکرین..
ای روزی کع وَرگ چَوون پاز درییا وختی بِزبِزکا شه چرده را شه بری پشتیکو واتشه 
برآکَر تی مارم تا امی واتشه واجابره انگور تیله شه بری آکردشه..
ورگ دَتیله دیله هر سه گِله کوله هردشه..
وختی بِزبِزکا اومه ویندشه چَپَری بر آبه وچِ کولهن منده نینه.. شه ورگی لونه سریکو اشتن سِمی ویکوشه وَرگی واته کیه کیه چمی بومی تم تم کرع قلیه پلای چم چل دَکرع
بِزی واته اَزیمه اَزیمه بزبزکا .. دِ پا دارم چتیزکا..دِ شاخ دارم چِ نیزکا ت هرده منگول من ت هرده شنگول من واجابر انگور من
صبی بری بع جنگ من .
سبایی قرار به اول هری ای لارنمکه آو بهینجن وبدز لاری کو ایگِله شمشیر جیژنیستا چِ سریکو بوَزِن..
صبی زو شینه سر قرار ورگی ک کولهون هرده تشیرشا لاری اوی هینتشه ولی بِزی اشتن فیچی آوی کو دَنوشه آوش نهینته و خیلی راحت شمشیری سری وَشته ..ورگی که هَده آو هینتا چِ اِشکمی بادکردا وختی شمشیری سری وَشته شمشیری تِکی چِ اِشکمی پاره آکرده و بزه کولهن بروَشتینه.....رحمت خدا چمه سر..
برگردان
روزی بود وروزگاری بو د
یک بز بود که اسمش بُزبُزکا بود و سه تا بچه بزغاله داشت به اسم شنگول ومنگول اخرین دانه انگور..
هرروز که برای چرا به دشت می رفت در چپر را می بست ومی گفت برای غیر ان در را باز نکنند وبعد از اینکه از دشت می امد پشت در می گفت در باز کن درباز کن تی مارم روی نوک شاخم برگ تازه دارم زیر پوست سینه ام شیر دارم داخل لُپم اب دارم و چندین بار تکرار میکرد.
یک روز که گرگ در کوک انها بود به محض دور شدن بز رفت پشت در گفته های بز را گفت بزغاله انگوری دوید ودر را باز کردوگرگ پرید وهر سه را خورد ..
وختی بز از چرا برگشت در اغول را باز دید واز بزغاله ها خبری نبود ،رفت پشت بام گرگ سم هایش راکوبید به بام گرگ ..گرگ گفت کی است کی است بام مرا تام تام کند قلیه پلوی مرا چل کند؟
بز گفت منم منم بز بزکا دو پا دارم چوتیزکار دو شاخ دارم چو نیزکا توخوردی منگول من توخوردی شنگول حبه انگور من فردا بیا به جنگ من
فردا قرار شد با هم جنگ کنند .پس دولار اب نمک ریختند و یک شمشیر را در یک لار 
نصب کردند وگرگه که تشنه بود شروع کرد به خوردن اب ولی بز فقط مچه خودرا در اب فرو کرد وچون اب نمک را نخورده بود راحت از روی شمشیر پرید ولی گرگ که همه اب نمک را خورده بود شکمش باد کرده بود وبمحض پریدن از روی شمشیر نوک شمشیر شکمش را پاره کرد و بزغاله ها بیرون جهیدند 
رحمت خدا بر سرما 
نگارنده زلیخا صبا